همسفر

ساعت چهار صبح ديگه نايى واسه بلند شدن نداشتم ، پيش خودم اتفاقاتى كه واسم افتاده تا صبح يكى يكى مرور ميكردم ، يه قلم يه كاغذ تو تاريكى اتاق پيدا كردم پناه بردم به نورى كه از پنجره به داخل مى تابيد ! قلم تو دستام شروع به نوشتن كردم . اينجا من هستم و مشتى خاطرات كهنه كه شبها آزارم ميده ، حالا يه قلن دارمو يه دنيا وقت . . . . ولى افسوس كه خوابم مياد ، درد تمام بدنم رو گرفته ، دلم ميخواد يك عمر خواب برم ! دلم ميخواد هرچى تا حالا به سرم اومده بود يك خواب بيشتر نباشه كه راحت ازش بيدار ميشدم . نميگم چرا ! ميگم چطور

:: برچسب‌ها: زنده , زندانى , دار ,

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

:: ادامه مطلب ...